පාලුයි, නිසන්සලයි. අහමුද ගීතයක්?

පෝස්ට් එකක් දාලා සතියක් යනකොට මෙන්න ආයෙත් පොඩි නිදහසක් ලැබුනා. ඊයෙ වෙනකල් බ්ලොග් බලන්නවත් නිදහසක් නැතුව හිටපුකොට පෝස්ට් කොහේ දාන්නද? තවමත් කලින් නිදහස හොයාගන්න බෑ. මේ දවස්ටිකේ බොහොම වැඩ නිසා මේකෙ පාලු මැකෙන්නත් එක්ක ආයෙත් සින්දුවක්ම දාල යන්නම්.

අද ගෙනාපු පාලු නිසන්සල කියන ගීය රචනා කලේ මගේ හොඳ මිතුරෙක් වෙච්ච, දැනට කොච්චිකඩේ ඉස්කෝලෙක උගන්වන, NVTA හිටපු IT උපදේශකයෙක් වෙච්ච කැලුම් ප්‍රසන්න සූරියගේ සහෝදරයා. මේ ගීතය කැලුම් අයියගෙ අද්දැකීමක්ද කියන්න මම නොදැන හිටියත් ඕඩියෝ අහපු අයනම් කිව්වෙ තමන්ගෙම අද්දැකීමක් වගෙයි කියලා.

මේ ගීතයට සංගීතය දුන්නේ නාලක අන්ජන කුමාර කියන සංගීත වේදියා. ඔහු ගැන සංගීතය ගැන දන්න අයනම් දන්නව ඇති. මම ඒ ගැන අලුතෙන් කියන්න ඕනෙ නෑ කියලයි මට හිතෙන්නෙ. වචන හොඳින් තෝරා බේරාගෙන සංගීතය මුසුකල බව මට හොඳින් දැනෙනවා. මේ ගීතය ආපු දවස්වල මම අදට වඩා මේකට ආසයි.

ඊලඟට ගායනය. මේ ගායනයත් මම කලින් පෝස්ට් එකේ ගායකයා විදිහට හඳුන්වා  දුන් තිස්ස ජයරත්නමයි. මේ ඔහුගේ දෙවැනි ගීතය.

ඔන්න දැන් මට කතෘ බාග ගෙවන්න කියන්නෙපා. මම මේ තුන්දෙනාගෙම නම් ප්‍රසිද්ද කරලා ඉවරයි.

මේ ගීතය ඇතුලත් වන සංයුක්ත තැටිය ගැනත් වචනයක් හෝ කියන්නම ඕනෙ. මම කැම්පස් ඉන්න කාලෙ ශ්‍රී ලංකා දෘශ්‍යාබාධිත උපාදිධාරී මන්ඩලය විසින් ගී නිර්මාන එකතු කළා. පසුව ගායකයින්ටත් ආරාදනා කළා.නිර්මාන අතරින් හොඳ නිර්මාන 16ක් එකතු කරගෙන ගායකයන් 17ක් විතර එකතු කරගෙන CD තැටියක් නිර්මාණය කලා. එය (විකසිත සිත්) නමින් දොරටවැඩුනා. මේ එකී CD තැටියේ 11වන ගීතය.

අහල බලලා හොඳ නරක කියන්න. මට නෙවෙයි. කැලුම් අයියටයි, තිස්සටයි, නාලක අයියටයි.

පාලු නිසන්සල කඳු වැටි යායේ අප හමුවූවා මතක තියේ

සෙනෙහස උස් කඳු මුදුනින් බැහැලා සුලඟ වගේ ඔබ වෙන්ව ගියේ.

කඳු පාමුල පිපි සමන් පිච්ච මල් මතක සුවඳ ඇත එදා වගේ

විකසිත වූ ඔබ සුවඳ විහිදුවා නෑඹුල් සුවඳකි ලය මඩලේ

පර මල් දෝතට ගත්තාදෝ මා වෙන්වී යනතුරු නැහැ හැඟුනේ

හමුවී දවසක හිනහෙමු දෙන්නා එක පොකුරේ මල් දෙකක් වගේ.