සඳේ කැලුම් වඩිණු මැනවි

කොඳ කුසුමන් පිපී සුවඳ

බෙදන නිසල රාත්‍රියක

සඳේ කැලුම් වඩිණුමැනවි

මගෙ දෝතට ඉතින් හනික

කිරි පැණි ඉල්ලන්න නොවේ,

සාවිය ඉල්ලන්න නොවේ

සඳේ කැලුම් වඩිණුමැනවි

මගෙ දෝතට ඉතින් හනික

මනාලියක් වී පෙර දා

කැදලි තනා ඉගිලුනාට

ඒ නිවසේ උණුසුම මට

සිහි වන වා හැම මොහොතෙම

සිත ඉගිලෙන මුත් නිවසට

යා නො හැකිය හනික එලෙස

සඳේ කැලුම් වඩිණුමැනවි

මගෙ දෝතට ඉතින් හනික

දුවේ කියා අමතන හඬ

ඇහෙනව මට හැම මොහොතෙම

පුරුද්දකට මෙන් හැමතැන

හොයනවා ඇති මාව තාම

එහි රජයන පාලු ගතිය

මකා දමණු හැකිය නුඹට

සඳේ කැලුම් වඩිණුමැනවි

මගෙ දෝතට ඉතින් හනික

 සමන් පිච්ච කඩොපුල් මල්

 පිපිලා ඇති මේ වෙනකොට

මා එනතුරු ඉන්නව ඇති

බුදු පාමුල සැනහෙන්නට

ලඟදිම එන බව පවසා

පනිවිඩයක් ගිහින් දෙන්න

සඳේ කැලුම් වඩිණුමැනවි

මගෙ දෝතට ඉතින් හනික

අම්ම තාත්තාගෙ දෑසෙ

සතුටු සිනා පුබුදුවන්න

සිතේ තියන  පාලු ගතිය

ගිහින් දමණු දුර ඈතක

සෙනෙහස උතුරණ කැදැල්ලෙ

මා සතුටින් බව කියන්න

ඒ ගැන දුක් නො වී තුටින්

 ඉදිණු මැනවි කියා දෙන්න

සමන් පිච්ච මල් සුවඳක

මා ඔතනා හාදු පේලි

ගිහින් දෙන්න මා වෙනුවට

සඳේ කැලුම් වඩිණුමැනවි

මගෙ දෝතට ඉතින් හනික

ප-ලි. තුශානි අක්කගෙයි, ඉයන්ගෙයි අභියෝගයක් අත්තැරල බෑනේ.. කවදහරි කියන්න වෙන දෙයක්  දුකෙන් උනත් දැම්ම කියල දැම්මා. මේක සමහරවිට ගීතයකට නොගැලපෙන්නත් පුලුවන්. එහෙමයි කියල මේක අතාරින්නෙ කොහොමද? හිතුවට වඩා මේක දිග උනා එහෙන් මෙහෙන් කැපුවම මෙහෙමයි ඉතුරු උනේ. තව කපන්න හිත දෙන්නෙත් නෑ. ඒක නිසා මෙහෙම ම දැම්ම.

ඉර බැස යන හැන්දෑවක, වැව් දිය මත හාදු තියන්න!

මීට මාස කිහිපයක ට පෙර මට සරසවියේ සිසුවෙකු විසින් ගීතයක ට යැයි කියාගත් වචන ටිකක් පෙන්නුවා. නමුත් ඒ වෙලාවේ මා වෙනත් වැඩක යෙදී සිටි නිසා එය උඩින් පල්ලෙන් කියවා හොඳ නිර්මානයක් බව කියා සිටි නමුත් ඔහු එතනින් නැවතුනේ නෑ. මෙන්න තවත් ටික දවසකින් ඒ වචන ටික ට තනුවක් දාගෙන ආවා. ගයිඩ් එකකුත් එක්ක. ඒ වෙලාවේ මා එය හොඳින් අසා බැලුවා. තනුව යම් හුරු පුරුදු, සමීප බවක් දැනුනා. මෙන්න තවත් ටික දවසකින් සංයුක්ත තැටියක් මා අත තැබූ ඔහු මෙන්න මේක අහලා හොඳ නරක කියන්න කීවා. මා ඒ ගැන ඔහුට ඒ මොහොතේම කීවා. ඒ වෙනකොටත් මා නොදැන හිටි දෙයක් වුනේ මේ ගීතයේ සංගීත නිර්මාණ ෂිල්පියා ගැනයි. මා ඒ ගැන විමසුවා. ලැබුනු පිලිතුර මගේ සතුට ට හේතු වුනා. ඒ අන් කිසිවක් නිසා නොවෙයි. මේ නිර්මාණ කරු මගේ සාමාන්‍ය පෙල සංගීත ගුරු තුමා නිසා.

නමින් අමිල ඉන්ද්‍රජිත් නම් ඔහු සෞන්දර්ය කලා විශ්ව විද්‍යාලයේ උපාදිධරයෙක්. සංගීත ක්ෂේත්‍රයේ අති දක්ෂයෙක්. බොහෝ වාද්‍ය භාන්ඩ වාදනය සහ ඕනෑම ගායන ශයිලියක් ගැලපෙන ඔහු විසින් කළ ප්‍රතම නිර්මාණය මෙය නොවෙයි.

මේ ගීතයේ ගායන ෂිල්පිනියගෙත් ප්‍රතම ගීතය මෙය නොවුනත් ඇයගේ ගීත අතරින් මා සිත් ගත් ගීතය මෙයයි. මේ ගීතයේ ගී පද ලියූ වරුනගේ පෙම්වතිය වන සනාලි සේනානායක විසින් මෙම ගීතය ගයා තිබෙන්නේ.

ගීපද වරුන කපිල ජයසුන්දරගෙන්. ඔහු ගැන යමක් නොකියා මේ ගීතය ගැන ඔහු විසින්ම ලියූ සටහනක් ඉදිරිපත් කරන්නම්.

“මෙම ගීතය ලිවීම ට ප්‍රධානතම හේතුව වූයේ ගීත ලිවීමේ ආසාවයි. වැව් දිය යනුවෙන් මෙම ගීතය ගැමි ආරකින් ලිවීමට හේතුව වූයේ ගැමි පරිසරය ට මගේ ඇති ආසාවයි.ගැමි යුවතියක් තමාට තරුණයෙකුගේ ආදරය ලැබීමේ ප්‍රහර්ෂය මෙම ගීතයෙන් උත්කර්ෂයට නැගීම ට මා යම් උත්සහයක් ගතිමි.වර්තමානයේ බිහිවෙමින් පවතින හරසුන් ගීතය ට යම් පිලිතුරක් දීමට මා මෙයින් උත්සහ ගත්තෙමි. එය යම් දුරකට හෝ සාර්තක වූයේ යැයි මා සිතමි. අප රටේ සිටිනා දැවැන්ත කලාකරුවන් ඉදිරියේ මා දූවිල්ලක් බඳුයැයි මට සිතේ. මා සිතේ එක් වරම උපන් මෙම ගී පද දුරකතනයේ sms එකක් ලෙස ලියා මගේ පෙම්වතිය ට යැවුවෙමි. ඇය ද එය ට කැමති විය. ඇයගේ හඬින් ම ගායනා කරවීමට මා කටයුතු කලෙමි. මෙම ගී පද සංගීතයෙන් හැඩ කලේ අමිල ඉන්ද්‍රජිත් නම් අති දක්ෂ සංගීතවේදියා විසිනි. ඔහුද මෙම ගීතයට ගැමි ආරක් සහිත තනුවක් අප හට නිර්මානය කර දුන්නේය. වර්තමානයේ නිර්මානය වන ගීත වලට වඩා මෙම ගීතය යම් වෙනසකින් නිර්මානය කිරීමට අප කටයුතු කලෙමු. ගීතයක යම්කිසි හෝ සාහිත්‍යමය රසයක් තිබිය යුතුයැයි මට සිතේ. අතොරක් නැතුව බිහිවන ගීත කලාවක ට වඩා ඉදහිට හෝ යම් හොඳ නිර්මානයක් ඉදිරිපත් කිරීම වඩා යහපත් යැයි මා සිතමි. මෙම ගීතය ඔබටත් රස විඳිය හැකි වනු ඇතැයි මම සිතමි.”

අප්පච්චී

පිය සෙනෙහස ට කව් ගී ලියවුනා මදී කියන කාලයක, ප්‍රේමයේ විරහවේ අඳෝනාවන් අහන්නට ලැබෙන කාලයක මේ වගේ ගීතයක් හෝ අහන්න ලැබෙනවානම් හොදයි නේද?

මේ හඳුන්වා දෙන්න යන ගීතයටත් මම හරි ආදරය කරනවා. ඒ වෙන කිසිම හේතුවක් නිසා නෙවෙයි. පද වැල,(සරල) සංගීතය, ගායනය යන තුනම මනාව ගැලපෙන නිසා. අනික මෙහි ගායකයා, පද රචකයා මගේ හොඳ මිතුරන් වන නිසා.

මේ ගීතයත් මං කලින් ඔබට විස්තර කියා ඇති විකසිත සිත් කියන ගී තැටියේම එන එක් ගීතයක්. මෙහි රචකයාව කුඩා කල සිට ම ආදරයෙන් රැක බලා ගන්නෙ පියා සමග වැඩිමල් සොහොයුරියො දෙන්නා. ඒ ආදරය අප්‍රමානව ඔහු විඳගන්නවා. ඒ නිසාම මේ අය තම පව්ලටත් පෙරලා ඒ වගේම සෙනෙහසක් දක්වනවා. තම මවගේ අකල් වියෝවෙන් පසු දරුවන් ව තම පනසේ රැක බලා ගනිමින් තම බාල පුතු ගුරුවරයෙකු ලෙස තම සේවාව අරඹන තුරු, තම පුතු, දියනියන්ගේ දූ පුතුන් ද දැක බලාගෙන සතුටින් මිය යන්නට වාසනාවන්ත වූ පියෙකු වෙත පිදුනු පිය ගුන උපහාරයකි මේ ගීතය.

ගායකයා ද තම පියාට සහ මවට මෙන්ම පව්ලේ සියලු දෙනාට අසීමිතව ආදරය කරන අයෙකු නිසාත්, ඔහු ද පියෙකු වන නිසාත් මේ ගීතය මේ විදිහට ගැයෙන්න ඇති කියල මට වගේම ඔයාලටත් හිතෙයි.

සරත් කුමාර මඩුගස්වත්ත ලියා අෂෝක වීරවර්දන ගයන මේ ගීතයේ සංගීත හැඩතල එකතු කලේ ඩැනිස්ටර් පෙරේරා කියන සංගීත වේදියා විසිනුයි. දැන් අටුවා ටීකා ටිප්පනි තියල මේ ගීතය අහන්න. හොඳින් අහන්න. මට වගේම ඔයාලටත් මේ ගීතයේ ප්‍රවීන බව දැනේවි.

සිරිමහ බෝ පත් මුමුනන නාදය

ඔබගේ කටහඬ අප්පච්චී

මහ දාගැබ් කොත් ඈත පෙනෙන ලෙස

නුඹ පෙනුනා මා අප්පච්චී

තිසා වැවේ නිල් දියවර පීරා

සිහිල ගෙනාවේ අප්පච්චී

විහාරයේ බෝ මලුවෙන් පිස එන

සුවඳ  වගේ මා අප්පච්චී

සිරිමහ බෝ පත්//

හිමිදිරියේ සුබ දවස රැගෙන එන

ලා හිරු මඬලයි අප්පච්චී

නිවනට යන දා  මට අඬගහපන්

පුතේ කියා මා අප්පච්චී

සිරිමහ බෝ පත්//

ප.ලි.

මේ සංයුක්ත තැටිය දොරට වැඩි දවසේ ගැයුනු ගීතයේ වීඩියෝවකි. 

අසන්න! නමුත් මේ ඔහුගේ කතාව නොවේ.

එකම ඉඩමක්, මැද වැටක්, දෙපසින් දෙසොහෝයුරන් කරන නිහඬ සටනක්.

ඔබ මේ ගීතයත් අසා නැතිවන්නටද පුලුවන්.මේ ඔහුගේ මෙන්ම මගේද, මෙය කියවන ඔබේද කතාව නොවන්නට පුලුවන්. නමුත් මේ ලංකා දීපයේ කාගේ හෝ කතාව වන්නට ද පුලුවන්.

මේ ගීතය ලියන්නේ වර්න කුලකය ලියන වර්නයා. එක බත් මුල කාගෙන, එක ඇඳේ නිදියගෙන, නැගිටල එක බුරුසුවෙන් දත් නොමැද්දට එකට හිටපු කාලේ ලියපු එකක්. ඒ කියන්නෙ කැම්පස් එකේ දෙවනි අව්රුද්දෙ  වගේ මට මතක හැටියට. ඒ කාලෙ අපිට අමුතු අමුතු වැඩ කරන්න අදහස් ආවා. උගේ ලඟ ලිය ලිය හිටපු සින්දු, කවි පොතක් තිබුන. ලියල ඉවර වෙච්ච කවියක් අපිට මේකත් හොඳ ද කියහං කියල හැමදාම කවිය කියවන එක මූ පුරුද්දක් කරගෙන හිටියෙ. ඔය අතරෙ මේ වචන ටික හම්බෙනව. මේක අහගෙන හිටපු මම කියනව “අපි මේකෙන් සින්දුවක් කරමුද?” “සින්දුවක් කරන්න කෝ අපිලඟ බඩු?” ඔහොම පටන්ගත්ත කතාව අතරෙ මේක අහගෙන ඉන්න, සංගීතෙට උපන් හපන් තිස්ස “හරි කරමු, කරමු” කියනව. එහෙනම් මේ වචන ටික ලියාගනින් කියල වර්නය මේ වචනටික කියනව. හරි. හෙට කියල බලමු. අපි නිදි.

පහුවදා රෑ වෙලා කැම්පස් එක ඇතුලෙ දෘශ්‍යාබාධිත ෂිශ්‍ය සංගමේ ලඟට යන්නෙ වර්නයයි, තිස්සයි චමලයි මමයි. කබඩ් එකේ තිබුනු සර්පිනාවයි, තබ්ලසෙට් එකයි අරගෙන වැඩේට ලෑස්ති වෙන අතරේ මම මේක රෙකෝඩ් කරන්න ලෑස්ති වෙනව. දැන් හරි. චමල නොහොත් .......... තබ්ලා ගහනව. තිස්ස සර්පිනා ගහනව. මම රෙකෝඩ් කරනව. වර්නය ඒ කාලෙ ................... මොකද වෙන්නෙ කියල බලං ඉන්නෙ. හරි වැඩේත් ඉවරයි කියමුකො.

මම එඩිට් කරන්න කලින් වර්නයට දීපු සින්දුව මෙන්න මූ පින්තූරෙකුත් හදල යූටියුබයට දාල. දැන් මොනව කරන්නද? අපි අර අගේට එඩිට් කරපු සින්දුවත් මගේ හාර්ඩ් ඩිස්කයේ මලගමත් එක්ක නැති වුනා. අනිත් උන් ලඟත් කොපියක් නෑ කියල දැනගෙන තිබුනු එකම කොපිය මෙතන අතාරිනව.

එහෙනම් සින්දු අහන්න පහසුකම් නැති අය මට නොබැන මේ වචන ටිකෙන් සැනහෙන්ඩලා. අනිත් අය සින්දුවත් අහලම බනින්ඩලා.

එහෙනම් වෙනත් දෙයක් ලියනකල් මම නවතිනව.

මායිමේ වැට බැඳෙද්දී

බිඳෙන්නේ සිත් පවුරමයි

කට පුරා අයියා කියූ..

සිත පුරා මල්ලියි ඇසූ..

පන්සලේ පටු තීරුවේ

සිතුවමක් සිනහ වී සිටියා

දෙදරවා ගිය බිඳි ඉරෙන් ඒ

සිනහවද මැකුණා....

පැන්සලේ තුඩ උල්කළේ නුඹ

එයම නුඹ හද විදී තිබුණා

මිතුදමේ සොහොයුරු දමේ ලේ

ගල් ගැසී තිබුණා...

පාලුයි, නිසන්සලයි. අහමුද ගීතයක්?

පෝස්ට් එකක් දාලා සතියක් යනකොට මෙන්න ආයෙත් පොඩි නිදහසක් ලැබුනා. ඊයෙ වෙනකල් බ්ලොග් බලන්නවත් නිදහසක් නැතුව හිටපුකොට පෝස්ට් කොහේ දාන්නද? තවමත් කලින් නිදහස හොයාගන්න බෑ. මේ දවස්ටිකේ බොහොම වැඩ නිසා මේකෙ පාලු මැකෙන්නත් එක්ක ආයෙත් සින්දුවක්ම දාල යන්නම්.

අද ගෙනාපු පාලු නිසන්සල කියන ගීය රචනා කලේ මගේ හොඳ මිතුරෙක් වෙච්ච, දැනට කොච්චිකඩේ ඉස්කෝලෙක උගන්වන, NVTA හිටපු IT උපදේශකයෙක් වෙච්ච කැලුම් ප්‍රසන්න සූරියගේ සහෝදරයා. මේ ගීතය කැලුම් අයියගෙ අද්දැකීමක්ද කියන්න මම නොදැන හිටියත් ඕඩියෝ අහපු අයනම් කිව්වෙ තමන්ගෙම අද්දැකීමක් වගෙයි කියලා.

මේ ගීතයට සංගීතය දුන්නේ නාලක අන්ජන කුමාර කියන සංගීත වේදියා. ඔහු ගැන සංගීතය ගැන දන්න අයනම් දන්නව ඇති. මම ඒ ගැන අලුතෙන් කියන්න ඕනෙ නෑ කියලයි මට හිතෙන්නෙ. වචන හොඳින් තෝරා බේරාගෙන සංගීතය මුසුකල බව මට හොඳින් දැනෙනවා. මේ ගීතය ආපු දවස්වල මම අදට වඩා මේකට ආසයි.

ඊලඟට ගායනය. මේ ගායනයත් මම කලින් පෝස්ට් එකේ ගායකයා විදිහට හඳුන්වා  දුන් තිස්ස ජයරත්නමයි. මේ ඔහුගේ දෙවැනි ගීතය.

ඔන්න දැන් මට කතෘ බාග ගෙවන්න කියන්නෙපා. මම මේ තුන්දෙනාගෙම නම් ප්‍රසිද්ද කරලා ඉවරයි.

මේ ගීතය ඇතුලත් වන සංයුක්ත තැටිය ගැනත් වචනයක් හෝ කියන්නම ඕනෙ. මම කැම්පස් ඉන්න කාලෙ ශ්‍රී ලංකා දෘශ්‍යාබාධිත උපාදිධාරී මන්ඩලය විසින් ගී නිර්මාන එකතු කළා. පසුව ගායකයින්ටත් ආරාදනා කළා.නිර්මාන අතරින් හොඳ නිර්මාන 16ක් එකතු කරගෙන ගායකයන් 17ක් විතර එකතු කරගෙන CD තැටියක් නිර්මාණය කලා. එය (විකසිත සිත්) නමින් දොරටවැඩුනා. මේ එකී CD තැටියේ 11වන ගීතය.

අහල බලලා හොඳ නරක කියන්න. මට නෙවෙයි. කැලුම් අයියටයි, තිස්සටයි, නාලක අයියටයි.

පාලු නිසන්සල කඳු වැටි යායේ අප හමුවූවා මතක තියේ

සෙනෙහස උස් කඳු මුදුනින් බැහැලා සුලඟ වගේ ඔබ වෙන්ව ගියේ.

කඳු පාමුල පිපි සමන් පිච්ච මල් මතක සුවඳ ඇත එදා වගේ

විකසිත වූ ඔබ සුවඳ විහිදුවා නෑඹුල් සුවඳකි ලය මඩලේ

පර මල් දෝතට ගත්තාදෝ මා වෙන්වී යනතුරු නැහැ හැඟුනේ

හමුවී දවසක හිනහෙමු දෙන්නා එක පොකුරේ මල් දෙකක් වගේ.