අසන්න! නමුත් මේ ඔහුගේ කතාව නොවේ.

එකම ඉඩමක්, මැද වැටක්, දෙපසින් දෙසොහෝයුරන් කරන නිහඬ සටනක්.

ඔබ මේ ගීතයත් අසා නැතිවන්නටද පුලුවන්.මේ ඔහුගේ මෙන්ම මගේද, මෙය කියවන ඔබේද කතාව නොවන්නට පුලුවන්. නමුත් මේ ලංකා දීපයේ කාගේ හෝ කතාව වන්නට ද පුලුවන්.

මේ ගීතය ලියන්නේ වර්න කුලකය ලියන වර්නයා. එක බත් මුල කාගෙන, එක ඇඳේ නිදියගෙන, නැගිටල එක බුරුසුවෙන් දත් නොමැද්දට එකට හිටපු කාලේ ලියපු එකක්. ඒ කියන්නෙ කැම්පස් එකේ දෙවනි අව්රුද්දෙ  වගේ මට මතක හැටියට. ඒ කාලෙ අපිට අමුතු අමුතු වැඩ කරන්න අදහස් ආවා. උගේ ලඟ ලිය ලිය හිටපු සින්දු, කවි පොතක් තිබුන. ලියල ඉවර වෙච්ච කවියක් අපිට මේකත් හොඳ ද කියහං කියල හැමදාම කවිය කියවන එක මූ පුරුද්දක් කරගෙන හිටියෙ. ඔය අතරෙ මේ වචන ටික හම්බෙනව. මේක අහගෙන හිටපු මම කියනව “අපි මේකෙන් සින්දුවක් කරමුද?” “සින්දුවක් කරන්න කෝ අපිලඟ බඩු?” ඔහොම පටන්ගත්ත කතාව අතරෙ මේක අහගෙන ඉන්න, සංගීතෙට උපන් හපන් තිස්ස “හරි කරමු, කරමු” කියනව. එහෙනම් මේ වචන ටික ලියාගනින් කියල වර්නය මේ වචනටික කියනව. හරි. හෙට කියල බලමු. අපි නිදි.

පහුවදා රෑ වෙලා කැම්පස් එක ඇතුලෙ දෘශ්‍යාබාධිත ෂිශ්‍ය සංගමේ ලඟට යන්නෙ වර්නයයි, තිස්සයි චමලයි මමයි. කබඩ් එකේ තිබුනු සර්පිනාවයි, තබ්ලසෙට් එකයි අරගෙන වැඩේට ලෑස්ති වෙන අතරේ මම මේක රෙකෝඩ් කරන්න ලෑස්ති වෙනව. දැන් හරි. චමල නොහොත් .......... තබ්ලා ගහනව. තිස්ස සර්පිනා ගහනව. මම රෙකෝඩ් කරනව. වර්නය ඒ කාලෙ ................... මොකද වෙන්නෙ කියල බලං ඉන්නෙ. හරි වැඩේත් ඉවරයි කියමුකො.

මම එඩිට් කරන්න කලින් වර්නයට දීපු සින්දුව මෙන්න මූ පින්තූරෙකුත් හදල යූටියුබයට දාල. දැන් මොනව කරන්නද? අපි අර අගේට එඩිට් කරපු සින්දුවත් මගේ හාර්ඩ් ඩිස්කයේ මලගමත් එක්ක නැති වුනා. අනිත් උන් ලඟත් කොපියක් නෑ කියල දැනගෙන තිබුනු එකම කොපිය මෙතන අතාරිනව.

එහෙනම් සින්දු අහන්න පහසුකම් නැති අය මට නොබැන මේ වචන ටිකෙන් සැනහෙන්ඩලා. අනිත් අය සින්දුවත් අහලම බනින්ඩලා.

එහෙනම් වෙනත් දෙයක් ලියනකල් මම නවතිනව.

මායිමේ වැට බැඳෙද්දී

බිඳෙන්නේ සිත් පවුරමයි

කට පුරා අයියා කියූ..

සිත පුරා මල්ලියි ඇසූ..

පන්සලේ පටු තීරුවේ

සිතුවමක් සිනහ වී සිටියා

දෙදරවා ගිය බිඳි ඉරෙන් ඒ

සිනහවද මැකුණා....

පැන්සලේ තුඩ උල්කළේ නුඹ

එයම නුඹ හද විදී තිබුණා

මිතුදමේ සොහොයුරු දමේ ලේ

ගල් ගැසී තිබුණා...