ලෙඩුන් ලෙඩ කරවීම නොහොත් දොස්තරලාගේ හපන්කම්

දිනය, 2015/08/17 නාගොඩ රෝහලට වයස අව්රුදු හතරක පමන කුඩා පිරිමි දරුවෙකු ගෙන ගියා. තම පියා සමග මොටෝ සයිකලයේ ගමන් කරමින් සිටියදී සිදුවූ අනතුරක් නිසා ඔහුගේ පාදයක් බිඳී තිබුනා. එය නිරීක්ෂනය කළ වෛද්‍ය වරු වෙලුම් පටි යොදා තැබිය යුතු බවට නිගමනය කර යලි සති දෙකකින් පැමිනෙන ලෙස දන්වා පිටත් කර යවා තිබුනා. එලෙස මාස දෙකහමාරක් පමන දරුවා සිට තිබුනා. නමුත් මේ දරුවා වේගයෙන් ගමන් කිරීමේදි හෝ දිවීමේදී පාදය ඉදිරියට පමනක් නොවදෙපසට ද නැවෙන බව දෙමාපියන් නිරීක්ශනය කර තිබුනු අතර ඒ පිළිබඳව අදාල සායනයේ වෛද්‍ය වරුන් ද දැනුවත් කර තිබුනා. නමුත් ඔවුන් ඒ පිලිබඳ කියා ඇත්තේ මෙවන් දෙයක්. ‘‘මේක හදන්න ආයේ ඔපරේශන් එකක් කරන්න ඕනේ‘‘ කියලයි. නමුත් පසුව සොයාගත් කරුනු අනුව මේ දරුවාගේ පාදය කැඩුනු තැනින් පමනක් යලි සකසා දනිස ඒ අවස්තාවේ නොතකා හැර ඇති බවයි.

මට මේ කතාව අහන්න ලැබුනු වෙලාවේම මේ සිදුවීම් කිහිපයත් මතකයට ආවා. ඔබ දන්නා පරිදී දෘශ්‍යාබාධිත වීම විවිදාකාරයෙන් සිදු විය හැකියි. ඉන් දොස්තරලාගේ නොසැලකිල්ල, නොදැනුවත්කම හෝ අති පන්ඩිතකම, වැරදි රෝග විනිෂ්චය නිසා සිදු වනවා. ඒ අතරින් තෝරා ගත් අද්දැකීම් කිහිපයක් මෙලෙස ලියා තැබීමට හිතුනා.

1.      රටේ එක්තරා ප්‍රසිද්ධ රෝහලක මාස අටකින් ඉපදුනු දැරියක් වනවා. මට හමු වන විට ඇය පූර්න දෘශ්‍යාබාධිත තත්ත්වයෙන් සිටියා. ඇයගේ මව ඉංග්‍රීසි ගුරුවරියක්. අඩු මාසෙන් ඉපදුනු දරුවන් සාමාන්‍යෙන් වීදුරු පෙට්ටියක තබන බව ඔබ දන්නව ඇති. එහිදී යම් විදුලි ආලෝක ප්‍රමානයක් එම වීදුරු පෙට්ටියට ලබා දෙනවා. එහිදී දරුවාගේ දෑස් වසා දැමීම සිදු වනවා. නමුත් කුමන හේතුවක් නිසා හෝ මේ දරුවා තබා තිබූ වීදුරු පෙට්ටියේ ආලෝකය ලබා දී තිබුනත් දරුවාගේ දෑස් වසා තිබුනේ නැහැ. ඒ නිසා කුමන කරුමයකට හෝ මේ දරුවාට සදාකාලිකව ම අඳුරේ සිටීමට සිදු වුනා.

2.     මැය උපතේදී කිසිඳු ආබාධයකින් තොරව සිටියා. නමුත් වයස අව්රුදු 4 දී පමන ඇයගේ ද ඉරනම එක් කටුවකින් වෙනස් කරන්නට එක්තරා වෛද්‍ය වරයෙකුට හැකි වුනා. ඒ ඇයට සෑදී තිබූ උන රෝගයකට කිසිඳු වග විභාගයකින් තොරව එන්නතක් ලබා දීම නිසයි. එකී එන්නත ඇයගේ ඉරනම වෙනස් කරන්නට තරම් සමත්කමක් පෙන්වා තිබුනා. ඒ ඇය ද සදාකාලික දෘශ්‍යාබාදිත තත්ත්වයට පත් කරමින්.

3.     මැයත් ඒ විදිහට ම දොස්තර ගේ උවමනාවට ඇස් අහිමි කරගත් දැරියක්. ඇය වයස අව්රුදු 11 දී පමන රෝහල් ගත වන්නේ ඇසේ අදි රුදිර පීඩන තත්වයක් නිසා. නමුත් ඒ සඳහා කල යුතු නියමිත ප්‍රතිකාරයන්ගෙන් බැහැර ව වෛද්‍ය වරයා පීඩනය පාලනය නොකර සැත්කමක් කර තිබෙනවා. සාමාන්‍යෙන් එලෙස පීඩන තත්ත්වයකදී එය පාලනය නොකර සැත්කම් සිදු නොකරන අතර මේ වෛද්‍ය වරයා කල යුතු නොවන සැත්කමක් කළ බවයි මෑතකදී ද කළ පරීක්ෂන මගින් තහවුරු වී ඇත්තේ.මේ නිසා යම්තාක් හෝ පෙනුම තබාගත හැකි දැරියක් සදාකාලික අඳුරට ඇද දැමුනා.

4.     ඇස ට තම සොහොයුරියගේ නියපොත්තක් වැදීම නිසා රෝහල් ගතවූ පුතෙකුට ද සිදු වී ඇත්තේ නිය වැදුන ඇසත් සමග තම අනෙක් ඇසත් අහිමි කරගෙන නිවසට යාමටයි. ඒ සැත්කම් කාමරයේදී වෛද්‍ය වරයාට ඇස මාරු වීම නිසා කිසිඳු හානියක් සිදු නොවූ ඇස සැත්කමකට ලක් කර තිබුනා. ඒ පිලිබඳව විමසූ විට කියා ඇත්තේ එම ඇස ද ස්නායු ගැටලුවකින් බේරා ගැනීමට සැත්කමක් කල බවයි. එය සැබැවින් ම එසේනම් නියපොත්තක් වැදුනු ඇස සැත්කමට ලක් කල යුතු බව කියා සැත්කම් කාමරයට ගත්තේ කුමට ද යන්න වෛද්‍ය වරුන් පැහැදිලි කළ යුතුව නොතිබුනේද? කෙසේ වුවත් ඉන් සිදු වූයේ තවත් දරුවෙක් මෙලොව එලිය දැකීමේ වාසනාව වෛද්‍ය වරයෙකු ලවා අහිමි කර ගැනීම නොවේද?

ඒ සිදුවීම් කෙසේ වුවත් වඩා සැලකිල්ලෙන් තම සේවාව නිවැරදි ව ඉටු කරන වෛද්‍ය වරුන් මෙරට නොමැති බවට කාට නම් තර්ක කළ හැකි ද? මා දන්නා පමනින් තම සේවාව ද නිසි ලෙස සිදු කරමින් ඉන් එහා ගිය විශාල සමාජ වගකීම් සම්බාරයකට ද තම කාලය, ධනය, ශ්‍රමය කැප කරන වෛද්‍ය වරුන් සිටිති. ඒ අතර මගේ මතකයට නිරායාසයෙන්ම වෛද්‍ය සමන් සේනානායක, වෛද්‍ය කපිල එදිස්සූරිය යන දෙපල මතකයට එයි.

ඉහත මුලින් සඳහන් කල මාදිලියේ වෛද්‍ය වරුන්ටනම් මට කියන්නට ඇත්තේ තවත් ඉස්ට්‍රයික් කරන්න කියා පමනි. මුලු ජීවිත කාලයම ස්ට්‍රයික් කලාට රටේ රෝගීන් අමනාප නොවනවා ඇත.

ඒ අතර යහපත් වෙදුන් ඊලඟ ආත්මයේ ද යහපත් ජීවියෙකු ලෙස ජීවත් වන්නට වාසනාවන්ත වනවාටනම් කිසිඳු සැකයක් නැත.

ප/ලි.

මෙහි වෛද්‍යවරුන්ට අපහාස නොකිරීම අරමුන නොවුනත් මේ වැරදි ඔවුන් අතින් සිදුවන බව මතකයේ තබා ගන්න. ඉදිරියටත් එය එසේ වනු ඇත. ඔබ ප්‍රවේසම් වන්න. මෙය කියවන වෛද්‍යවරුන් අමනාප නොවන්න, හිත් රිදවා නොගන්න.

මේ සිදුවීම් මීට වසර 10 ට පෙර සිදු වූ සිදුවීම් කිහිපයකි. මීට සම්බන්ද වෛද්‍ය වරුන් බොහොමයක් දැන් මා දන්නා පරිදී සේවයේ නොමැත.